„Walka ze zmianą klimatu jest nieodłączną częścią walki z istniejącą niesprawiedliwością ekonomiczną i społeczną, której doświadczają pracownicy i pracujący biedni. Zmiana klimatu wpływa na zatrudnienie i rynek pracy.”

The Labour and Economic Development Research Institute of Zimbabwe (LEDRIZ), Zimbabwe Congress of Trade Unions (ZCTU)

Konsekwencje kryzysu klimatycznego już dziś dotykają tysięcy ludzi na całym świecie. Pożary lasów, powodzie, susze, huragany, ale też długotrwałe fale upałów i gwałtowne nawałnice, których coraz częściej doświadczamy nawet w Polsce, stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi, powodują zniszczenia materialne i zubożenie mieszkańców obszarów dotkniętych kataklizmami. Kryzys klimatyczny wpływa też na naszą pracę: wykonywanie niektórych zawodów staje się coraz bardziej ryzykowne, niektóre miejsca pracy mogą zniknąć wraz z tym, jak działalność zawieszać będą sektory przemysłu w największym stopniu odpowiedzialne za emisję dwutlenku węgla. Nawet praca w „bezpiecznych” profesjach, ale w źle wentylowanych, niedostosowanych do współczesnych warunków klimatycznych pomieszczeniach może z czasem stawać się coraz bardziej uciążliwa, a pracodawcy nie zawsze skwapliwie wywiązują się z realizacji przepisów przewidzianych na wypadek wysokich temperatur (dostarczenie pracownikom wody, skrócenie czasu pracy).

To wszystko sprawia, że walka z kryzysem klimatycznym powinna być jednym z głównych postulatów związków zawodowych na całym świecie. Powinniśmy domagać się, aby nasi pracodawcy zapewniali nam bezpieczeństwo w miejscu pracy i wdrażali rozwiązania sprzyjające poprawie jakości życia pracowników/pracownic, a zarazem ochronie środowiska, takie jak skrócony czas pracy. Powinniśmy żądać, żeby pracownicy/ce sektorów, które w związku z koniecznością redukcji emisji gazów cieplarnianych przechodzić będą transformację, mieli udział w tym procesie, a znikające miejsca pracy zastępowane były stanowiskami zapewniającymi godną pracę.

Jednocześnie musimy pamiętać, że to kapitaliści doprowadzili do tego kryzysu i na nim zarabiają. Jeśli nie przejmiemy inicjatywy w walce z katastrofą klimatyczną, to o wiele dotkliwiej odczujemy jej skutki, nie tylko w postaci klęsk naturalnych, ale również kryzysu ekonomicznego. To również kapitaliści przekonują nas, że sami mamy zapłacić za spowodowany przez nich kryzys grożąc, że ochrona środowiska może nas kosztować miejsca pracy. Wydaje nam się ważne, aby pokazać fałszywe podstawy tego szantażu: powietrze albo praca, czysta woda albo praca, przyszłość albo praca.
Przekonanie działaczy związkowych, że proekologiczne rozwiązania są wymierzone w ich pracę, a aktywistów środowiskowych – że pracownicy (szczególnie zatrudnieni w przemyśle wydobywczym i innych obciążających środowisko sektorach) stanowią główną siłę blokującą wprowadzenie systemowych zmian na rzecz ochrony środowiska, osłabiało sprawczość jednych jak i drugich. Czas skończyć z tym fałszywym przeświadczeniem, działającym na korzyść wielkich korporacji. To właśnie onesą głównym beneficjentem braku stanowczych, skoordynowanych działań dotyczących ochrony środowiska naturalnego oraz – ochrony pracowników i ich praw.

Pytanie o to, jaka rola w walce z kryzysem klimatycznym przypadnie w udziale związkom zawodowym jest jednak złożone. Chcemy rozpocząć dyskusję na ten temat w kontekście specyfiki polskiego rynku pracy i zagrożeń ekologicznych szczególnie mocno odczuwanych w naszym kraju. Będziemy publikować przekłady wybranych tekstów na temat doświadczeń i działań związków zawodowych na różnych kontynentach, a także teoretyczne rozważania na temat możliwości zaangażowania ruchu związkowego w ratowanie planety. Na początek proponujemy tekst Lorenzo Feltrina Strajki klimatyczne i strajk społeczny: ekologizm klasy pracującej i reprodukcja społeczna na temat jednej z głównych strategii klasy pracującej – strajku – i znaczeniu jego wykorzystania w ruchach na rzecz walki z kryzysem klimatycznym.

Weronika Parafianowicz / Komisja Zakładowa Uniwersytet Warszawski

Czy strajki klimatyczne to „prawdziwe” strajki? Odpowiedź na to pytanie zależy od naszej definicji tego, czym jest strajk, którą to z kolei określają nasze cele polityczne. W poniższym tekście argumentuję, że strajki klimatyczne, tak jak strajk kobiet, są częścią szerszego procesu, który nazywamy strajkiem społecznym.

W dniach 26-30 czerwca, w Warszawie odbyła się trzecia edycja Anarchistycznego Festiwalu Filmowego. Wydarzenie, współorganizowane przez Warszawską Komisję Środowiskową OZZ Inicjatywa Pracownicza, tradycyjnie zaprezentowało najciekawsze filmy poruszające tematy walk pracowniczych, działalności związków zawodowych, przemocy władzy i oporu wobec ruchów nacjonalistycznych.

Artykuł ukazał się w 49 numerze Biuletynu Inicjatywy Pracowniczej

Niektóre środowiska ekologiczne obecne na tegorocznym „Obozie dla klimatu” postrzegały konińskich górników jako beneficjentów systemu. Tymczasem zarówno tutejsi górnicy, mieszkańcy regionu, jak i cały kraj, zostali wykorzystani przez wielki biznes. Sprywatyzowane Zagłębie Konińskie stało się dla kapitału istną żyłą złota. Jednocześnie koszty środowiskowe i socjalne wielkich odkrywek przerzuca się na barki społeczeństwa.

W numerze:

KOMENTARZ REDAKCJI:
– 100. rocznica odzyskania niepodległości Polski - czego nie dowiemy się na oficjalnych akademiach?

Z ŻYCIA ZWIĄZKU:
– Wieści z komisji IP w Danfoss Poland Sp. z o.o.
– Protest pracowników niemedycznych: wyższych płac i szacunku!
– Dziennikarki i dziennikarze na równych zasadach - nowa komisja IP
– Firmę tworzą WSZYSCY pracownicy - OZZ IP w Energa Serwis Sp. z o.o.
– Amazon: bunt na shipie. Regulamin był tylko iskrą zapalną
– Gastronomia: oszukani pracownicy walczą o zaległe wynagrodzenia
– Amazon: ciężka praca nie popłaca

ZE ŚWIATA PRACY:
– Praca na fermach zwierząt futerkowych
– Niesprawiedliwa transformacja. Ekologia kontra górnictwo.
– Nie wyobrażam sobie walki o prawa pracownicze bez walki o prawa osób LGBTQ
– Inicjatywa Pracownicza na Uniwersytecie Warszawskim a nowa ustawa o szkolnictwie wyższym

DYSKUSJA PROGRAMOWA:
– Komisja kodyfikacyjna i prawo do strajku

PRAWO:
– Ustawa o związkach zawodowych - najważniejsze zmiany wchodzące w życie od 1.01.2019 r.
– Sąd przyznał rację związkowcowi z Volkswagena

KULTURA:
– II Anarchistyczny Festiwal Filmowy

ZAGRANICA:
– Parma: Kongres założycielski International Confederation of Labour (ICL-CIT)

W dniach 29 czerwca - 1 lipca w Warszawie oraz 6-7 lipca w Łodzi, odbędzie się druga edycja Anarchistycznego Festiwalu Filmowego. Wydarzenie, organizowane przez warszawskie i łódzki komisje OZZ IP, ma na celu zaprezentowanie filmów odnoszących się do bieżących problemów społecznych, ekonomicznych i politycznych z perspektywy radykalnej.

[Strona internetowa AFF] [Wydarzenie na Facebooku - Warszawa] [Wydarzenie na Facebooku - Łódź] 

Lubuscy działacze i sympatycy OZZ Inicjatywa Pracownicza wraz z regionalnymi działaczami anarchistycznymi wspierają protest organizacji ekologicznych przeciwko budowie kopalni odkrywkowej węgla brunatnego w Brodach koło Gubina w województwie lubuskim.

23 sierpnia w sobotę wezmą udział w ośmiokilometrowym łańcuchu ludzi pod hasłem "Stop Odkrywce" między miejscowościami Grabice w Polsce i Kerkwitz w Niemczech.

Dlaczego wspieramy ten protest? Bo tworzenie miejsc pracy nawet w rejonach o tak wysokim bezrobociu jak Gubin i okolice nie powinno się łączyć z dewastacją środowiska naturalnego. Ma być zniszczone około 15 wsi i wysiedlone około 3 tys ludzi. Dzieje się to wbrew woli lokalnej społeczności, gdyż w referendach w 2009 roku mieszkańcy opowiedzieli się przeciw tej inwestycji.

Wydarzenie na facebooku:
https://www.facebook.com/events/898326183530363/?ref_dashboard_filter=upcoming

Strona internetowa: www.lancuchludzi.pl

Konferencja Klimatyczna w Poznaniu, jaka odbyła się na początku grudnia 2008 roku, zaktywizowała polski oddział Greenpeace. Swoje uderzenie ekolodzy skierowali przeciwko przemysłowi wydobywczemu organizując szereg akcji przeciwko m.in. Zespołowi Elektrowni PAK (Pątnów-Adamów-Konin) zasilanego węglem brunatnym.

W związku z odbywającą się na początku grudnia 2008 roku w Poznaniu Konferencją Klimatyczną, Komisja Krajowa IP z całą stanowczością chce podkreślić, iż zarówno wyzysk pracowników, jak degradacja środowiska naturalnego jest konsekwencją tego samego procesu – niepohamowanego dążenia do mnożenia zysków w systemie gospodarki kapitalistycznej. Skutki degradacji ekologicznej w pierwszym rzędzie ponoszą pracownicy i najuboższe warstwy społeczne.