Chcesz normalnego życia, a nie zasuwania w kieracie? Bądź aktywny. Walcz o lepszą przyszłość dla siebie i swoich bliskich!

• Pracujemy średnio blisko 50 godzin w tygodniu
• Ostatnio prezydent przyklepał koniec 8-godzinnego dnia pracy, bezpłatne nadgodziny i postojowe w majestacie prawa
• Ogromna liczba pracujących nie ma umowy o pracę – to nie tylko ich problem, przez to „etatowym” trudniej walczyć o lepsze warunki
• W sejmie trwają prace nad ustawą faktycznie uniemożliwiającą organizowanie i prowadzenie działalności związkowej w zakładach

Przy pracy do 67 roku życia, za ciągle za małe pieniądze, widmie głodowej emerytury, chorych ograniczeń w prawie do strajku, czego jeszcze ci trzeba, żeby wyjść na ulicę i wyrazić co czujesz?

Nie chodzi o naszą przyszłość. Ba, nie chodzi nawet o wywalczony sto pięćdziesiąt lat temu przez robotników ośmiogodzinny dzień pracy, ale o to, że politycy wykorzystując naszą bezczynność i brak zorganizowania skazują nas LEGALNIE na niestabilną pracę, nawet przez dwanaście godzin dziennie (lub więcej!).

I to nie tylko nas, ale także nasze dzieci i wnuki. Zgadzając się na takie zmiany w kodeksie pracy sami wydajemy wyrok na przyszłe pokolenia. Na nic nasza wyczerpująca praca; nadgodziny; przepracowane soboty, niedziele i święta; spełnianie coraz wyższych norm kosztem zdrowia czy spłacane wyrzeczeniami kolejne raty kredytu…

Stawiając młodych ludzi przed wyborem: niewolniczej, kiepsko płatnej pracy, gniciem na bezrobociu, czy ryzykownej ucieczki „na zachód” w poszukiwaniu swojego szczęścia, nie zdziwmy się, gdy pewnego dnia obudzimy się samotnymi, ponurymi starcami, oglądającymi swoją rodzinę tylko na zdjęciach.

Oświadczenie organizatorów wrocławskiej demonstarcji:

Sprawy zaszły za daleko.

Ataki na prawa i interesy pracowników i pracownic przekroczyły już wszelkie granice. Przyjęte przez parlament zmiany w kodeksie pracy – w praktyce znoszące jedno z podstawowych historycznych osiągnięć ruchu robotniczego: ośmiogodzinny dzień pracy – są tylko jednym z wielu ciosów wymierzonych w polski świat pracy. Odbieranie dostępu do usług publicznych, głodowe płace, nadużywanie umów śmieciowych, rosnąca fala niewypłacania pensji, utrudnianie działalności związkowej i nielegalne tłumienie akcji strajkowych są praktykami, które coraz powszechniej określają nasze warunki pracy. Wszystko to realizowane jest w imię większej elastyczności i konkurencyjności działających w Polsce przedsiębiorstw z zupełnym pominięciem głosu strony pracowniczej.

My, pracownicy i pracownice jesteśmy ignorowani ponieważ nie posiadamy takich narzędzi, jakie są do dyspozycji pracodawców: dobrze opłacanych prawników, zawodowych lobbystów i ideologów, czy też wprost wyrażanych gróźb przeniesienia działalności gospodarczej do szarej strefy lub poza granice kraju. Ciągle jednak w naszych rękach pozostają stare i sprawdzone metody walki pracowniczej: strajki, protesty i solidarność. Nadeszła najwyższa pora, by się do nich odwołać, zanim tryby gospodarki kapitalistycznej pozbawią nas resztek godności, jakie nam jeszcze zostały.

Choć sytuacja zasługuje na reakcję w postaci strajku generalnego, to centrale związkowe ogłosiły dni od 11 do 14 września 2013 roku Ogólnopolskimi Dniami Protestu. Jednak chcielibyśmy lokalnie przyłączyć się do tych działań, gdyż każdy akt sprzeciwu i pracowniczej solidarności nas wzmacnia i uderza we władzę. Dlatego zapraszamy wszystkich, którzy chcą obronić praw i interesów pracowników i pracownic, do pikiety solidarnościowej w ramach Ogólnopolskich Dni Protestu we Wrocławiu. Zarówno tych, którzy wybierają się do Warszawy jak i tych, którzy z różnych powodów, nie mogą tam pojechać.

Przyłączcie się, by wyrazić naszą solidarność z protestami w Warszawie oraz nasz sprzeciw wobec rosnącej agresji rządu i pracodawców.

Solidarność jest naszą bronią!