Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich (CRZL) jest jednostką budżetową powołaną przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej do obsługi części zadań związanych z wykorzystaniem funduszy unijnych. W chwili obecnej, w CRZL zatrudnionych jest 53 osoby, do których zadań należy przede wszystkim wdrażanie tzw. „projektów systemowych” (czyli realizowanych przez inne jednostki administracji publicznej) finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego „Kapitał Ludzki”, a także obsługa projektów finansowanych z Funduszu Inicjatyw Obywatelskich.

Chociaż fundusze unijne kojarzą się zazwyczaj z dobrze płatną pracą, wykonywaną przez  „urzędniczą elitę”, to jednak codzienność pracowników Centrum nie różni się zbytnio od problemów, które spotykają innych pracowników budżetówki w Polsce. Z dyskusji, jakie przeprowadziliśmy w naszym gronie wynika, że prawie wszyscy stykamy się z tak typowymi problemami jak „darmowe nadgodziny” (zupełnie nie ewidencjonowanie, nie mówiąc o wynagrodzeniu należnym za taką pracę), niedostateczna dbałość pracodawcy o bezpieczeństwo i higienę pracy (fatalne oświetlenie w zimnych i ciemnych klitkach budynku przy ulicy Tamka 3, brak wstępnych badań lekarskich, nieregularnie sprzątane pomieszczenia), problem z egzekwowaniem prawa do urlopu (przede wszystkim wśród osób, którym przysługuje tzw. „urlop szkoleniowy”) oraz podejmowanie przez kierownictwo decyzji bez jakichkolwiek konsultacji z pracownikami (zarówno w kwestii szkoleń, które często dezorganizują pracę wielu osób, jak i w przypadku planów zatrudnienia i wynagrodzeń). Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze ujawniający się momentami nieodpowiedni stosunek części kierownictwa i załogi do zatrudnionych w Centrum kobiet. Wreszcie, CRZL ewidentnie nadużywa elastycznych form zatrudnienia – preferowane są zwłaszcza umowy zlecenia, pozwalające na obniżenie kosztów pracy i zwolnienie w dowolnej chwili (bez okresu wypowiedzenia).

Wszystko to spowodowało, że w pozornie tak „niezwiązkowym” miejscu 16 osób zdecydowało się na założenie komisji. O tym, że związek jest potrzebny świadczy dobitnie fakt, że w przeciągu kilku dni liczba członków wzrosła do 24 (co stanowi prawie połowę wszystkich zatrudnionych) i codziennie mnożą się pomysły na nowe działania komisji. 17 maja zostaliśmy oficjalnie zarejestrowani w strukturach IP, co dało nam możliwość oficjalnego wystąpienia do dyrekcji ze wskazaniem dwóch osób chronionych przed zwolnieniem. Kierownictwo otrzymało też pismo zwracające się o przydział tablicy informacyjnej na potrzeby związku, a na dniach otrzyma także listę postulatów w wymienionych wyżej kwestiach. W najbliższym czasie planujemy także zwrócić się o konsultacje planu zatrudnienia, planu wynagrodzeń oraz regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Chcemy więc aktywnie dopominać się o interesy wszystkich pracowników Centrum, ale także prezentować stanowisko załogi w tak kluczowych kwestiach jak polityka wynagrodzeń czy wykorzystanie funduszu socjalnego. Z czasem przyjdzie też pora na zaangażowanie komisji w prace reszty związku – pomoc innym komisjom, uczestnictwo w kampaniach czy samodzielne działania skierowane do pracowników podobnych zakładów pracy. (JG)