Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN jest specyficzną instytucją kultury – to pierwsza w Polsce prywatno-publiczna placówka tworzona przez rząd, samorząd lokalny i organizację pozarządową (Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny). Specyfika POLINu nie ogranicza się jednak tylko do struktury zarządczej, ale dotyka także stosunków pracy – spośród 150 osób pracujących w muzeum, większość ma umowy o prace na czas określony a kilkadziesiąt kolejnych osób jest stale zatrudnianych przez agencje pracy tymczasowej na trzymiesięcznych lub półrocznych umowach zlecenie. To właśnie zatrudnienie tymczasowe i na umowy zlecenia było jednym z ważniejszych powodów, dla których pracownice i pracownicy POLINu powołali zakładową organizację związkową OZZ IP. Obok niestabilnych form zatrudnienia, przedstawiciele i przedstawicielki komisji IP wskazują na następujące problemy pracownicze: brak jasnych kryteriów dotyczących przedłużania umów, trudności w rozliczaniu nadgodzin i praca do późnych godzin nocnych w weekendy oraz brak jasnej siatki płac. Jak mówią, celem powstania komisji było przede wszystkim „uzyskanie [przez pracowników i pracownice] wpływu na organizację pracy i zasady zatrudniania oraz działalność programową muzeum”. Inicjatywa Pracownicza była zaś dla pracowników i pracownic związkiem „demokratycznym”, „podejmującym tematykę outsourcingu” i znanym z działalności w innych instytucjach kultury w Warszawie (m.in. w: Narodowym Instytucie Audiowizualnym oraz Instytucie Teatralnym).

Komisja IP zrzesza obecnie 39 osób czyli ok. 25% załogi zatrudnianej bezpośrednio przez Muzeum (nie wliczając w to osób zatrudnianych przez firmy zewnętrzne). Co ważne, w jej skład wchodzą zarówno osoby zatrudnione bezpośrednio przez POLIN na umowach o pracę, jak i pracownicy i pracownice agencji pracy tymczasowej. Muzeum korzysta z usług dwóch agencji: Fallwork (wynajmującej informatorów i informatorki) oraz Interservice (usługi sprzątające). Wg. członkiń i członków komisji zatrudnianych przez agencje, stawki wynagrodzeń netto w ubiegłym roku wahały się od 7 zł za godzinę ( osoby sprzątające) do 11 zł (informatorzy i informatorki), co zmuszało większą część pracowników i pracownic agencyjnych do „dobrowolnego” wydłużania swojego czasu pracy.

Wstępna analiza systemu zatrudnienia w muzeum POLIN pokazuje, że prekaryzacja i niestabilność zatrudniania są w dalszym ciągu jednymi z najważniejszych problemów dla osób pracujących w branży kultury i że dotykają one pracowników i pracownice niezależnie od branży. W tym kontekście bardzo interesujące jest to, w jaki sposób nowa komisja na nie odpowie. Jej przedstawicielki i przedstawiciele deklarują, że w najbliższych miesiącach planują podjąć działania zmierzające do bezpośredniego zatrudniania pracowników i pracownic agencyjnych przez muzeum. Widać jednak, że niestabilność zatrudnienia jest problemem całej gospodarki i przeciwdziałanie im wymaga działań na poziomie szerszym niż poszczególne zakłady pracy.

Kontakt z komisją: ozzip.mhzp[ @] gmail.com